Ons tiny house op de volkstuin was in prima staat, toen wij vorig jaar mei het kochten. De fundering was prima, het dak nog niet lang ervoor gedaan en het hout was niet verrot. Maar het was ook oubollig, kil, oncomfortabel en ongezellig. Het afgelopen jaar in ons volkstuinhuisje hebben wij dus het nodige verbouwd. Dat deden we allemaal zelf en tegen zo laag mogelijke kosten. Lees mee over onze klusavonturen!
Zes avonturen van klusamateurs
#1 De bedstee in ons tiny house
In ons tiny house zat een miniscuul slaapkamertje met een stapelbed. De kamer was precies twee beter, dus dat stapelbed paste net. De muren waren donkerbruin, op de grond lagen tegels en het was er donker en muf. Het eerste weekend ging daarom die deur eruit, maar ook het muurtje aan de voorkant en het stapelbed ging in tweeen. De muren werden gewit – en dat vraagt nogal wat verflagen op een donkerbruine muur.
Het resultaat is een knusse bedstee waar we verliefd op zijn. De witte muren en hippe lampjes maken het rustig. Het gordijn aan de voorkant geeft een knusse sfeer, maar werkt ook perfect tegen de muggen in de zomer. Het stapelbed werd een hoog bed van 1,60 meter, waarop we lattenbodems bevestigden en een nieuw matras.
#2 Een gratis keuken
Het keukentje bestond uit oubollige tegels, een koelkast met daarop een los gasfornuis en RVS-spoelbak. Die spoelbak was zo laag dat Sebastiaan met zijn twee meter op zijn knieën moest afwassen. Alleen in het bovenkastje konden we eten en servies kwijt, meer was er niet. Dat moest dus anders: meer kastruimte, een hoog aanrecht, een mooi ontwerp én graag een vaatwasser.
Online vond ik vervolgens mijn tofste marktplaatsaanwinst ooit: een enorme gratis keuken. De keuken was zo groot als ons hele huisje en als we wilden, mochten we die eruit halen en meenemen. Zo gezegd, zo gedaan. Met de hulp van twee vrienden trokken we de keuken eruit.
Een volgend weekend bouwden we voor onszelf een nieuwe keuken van de kastjes. Op marktplaats.nl vond ik ook een kleine vaatwasser voor twee couverts. De leidingen werden omgelegd, de kastjes groen gespoten, lades op maat gemaakt en oubollige tegels werden roze. Een kleurrijk en vrolijk resultaat, inclusief kleine vaatwasser.
#3 Onze kledingkast: de bedbakken
Daarmee was die keuken natuurlijk nog niet op en ik ontwierp de perfecte kledingkast en opbergmogelijkheid. Van de twee grootste keukenkasten maakten wij twee grote bedbakken van bijna twee meter diep voor onder onze bedstede.
Aan de voorkant zit bij allebei een ladeblok voor ondergoed en Marie Kondo-gevouwen shirts. In het grote vak daarna maakten we allebei een eigen indeling. Sebastiaan ging voor drie diepe vakken en ik voor een verdieping – met daaronder opslag voor wat toiletspullen en mijn camera en op de plankjes mijn Marie Kondo-gevouwen rokken en jurken.
Daarachter zit nog een derde deel, een kleiner vak. Sebastiaan bewaart daarin zijn sportspullen – squashracket, sporttas, wielrenschoenen, kleding – en ik in mijn deel de backpacks en vakantiespullen.
#4 Het werd koud, dus daar kwam de houtkachel
In het najaar werd het langzaam kouder en kon het zo ’s ochtends bij het wakker worden 10 graden zijn. De elektrische kacheltjes van de oude eigenaren waren onvoldoende om het tuinhuis warm te houden. Dat was voor Sebastiaan aanleiding om zijn grote droom van een houtkachel verwezenlijken.
Een oud kachteltje hadden de ouders van Sebastiaan nog staan, een passende kachelpijp kochten we wel nieuw en met YouTube in de hand ging de zaag in het dak. Een zenuwslopende middag, want die avond moest het dak weer waterdicht zijn. Een telefoontje naar de kachelpijpleverancier en filmpjes op YouTube later en wij wisten precies hoe we zoiets moesten aanleggen.
Dat bleek een half jaar later ook handig te zijn, want na een paar maanden ging de kachel stuk. Het kacheltje was ouder dan oud – het had ooit nog in de kippenschuur van Sebastiaans opa gestaan – en de rook lekte uit kieren die we niet konden zien. We kregen de kachel niet meer rookdicht.
Gelukkig hadden de ouders van Sebastiaan nog een andere, wel wat grotere houtkachel over. Een nieuwe kachelpijp – met een grotere diameter – werd gekocht. Een rib uit ons lijf: de twee kachelpijpen waren een van onze duurste aankopen in 2019, zo bleek uit onze financiën. Gelukkig wisten we nu hoe het moest, dus de tweede kachel was in no time geïnstalleerd.
#5 Openslaande deuren in ons tiny house
Shit, Sebastiaan trok de deur zo hard dicht dat de raam ernaast barstte. Het zat wat gammel in elkaar en we hadden er eigenlijk eerder naar gekeken. We besloten van de nood en deugd te maken: laten we het raam vervangen voor een extra deur.
We hoorden dat op de Facebook-groep van onze volkstuin een levendige ruilhandel plaatsvindt. Hadden we dat maar eerder geweten, toen we na aankoop van ons huisje veel Marktplaats-ellende hadden om alle oude meubels gratis weg te geven. We maakten samen een Facebook-profiel aan, puur voor die groep, en direct scoorden we gratis de nieuwe deur waar we naar zochten.
Samen met zijn vader kluste Sebastiaan een dag lang aan het kozijn en sindsdien hebben we twee openslaande naar onze grote volkstuin. Heerlijk! Ik was in dit periode druk bezig om alles te verven. Alle donkerbruine kozijnen werden fris wit – wat een klus! – de buitenmuren van het tiny house rood en ook de nieuwe deuren zijn nu brandweerrood.
#6 Een houten vloer over de plavuizen
Hoe mooier ons huisje werd, hoe meer de kille plavuizen op de vloer me stoorden. En in de vensterbank, want ook die was gemaakt van beige tegels. Het vloerkleed kon de vloer niet voldoende meer verbergen, nu we zo’n mooie keuken, bedstee, houtkachel en witte kozijnen hadden.
Precies op dat moment kocht een vriendin een nieuw huis dat ze ging verbouwen. De versleten houten vloer moest eruit. Wilden wij die vloer niet voor de houtkachel? Wij wisten wel een beter plan: de mooiste planken legden wij in ons kleine huisje. Het resultaat was
Er waren nog genoeg planken over voor andere projecten. Met een cirkelzaag zaagde Sebastiaan de mooiste hoekjes, afwerklatten, hoge plinten én een vensterbank van de vloerdelen. De rest verdween alsnog in de kachel, maar de mooiste planken kregen een mooie bestemming.
Twee rechterhanden?
Naast deze grote projecten bouwden we ook een werkbank, een bijzettafel, bankjes met opbergruimtes, een bureau, terras, pergola, houthok, nieuwe wanden met elektra en nog veel meer. Soms werd het ons ook wat veel en parkeerden we de klussen weer voor een maand. Maar de voldoening van zelf je volkstuinhuisje verbouwen overheerst vooral.
Zijn we nu zo fantastisch goed in klussen? Absoluut niet. Ik kan zelf weinig met alle apparatuur, maar ik kan juist wel de plannen goed uitdenken en uitrekenen. Sebastiaan neemt het grove werk met de apparatuur voor zijn rekening en kan dagenlang door klussen. De sturing en adviezen krijgen we van YouTube, de medewerkers van bouwmarkten en onze vaders. Dat ging vaak genoeg ook mis en veel is wat schever dan we zouden willen, maar we hebben het wel maar mooi zelf gedaan.