Saskia: “Er is een collectieve mindset om spullen als wegwerpartikelen te behandelen.”

Minimalisten hebben zo min mogelijk spullen voor de rust en het overzicht dat het in hun leven brengt. Anderen leven minimalistisch vanwege de enorme impact van spullen op de wereld. Ik interviewde Saskia aka The Social Reporter over haar passie voor duurzaamheid en de rol van spullen in haar leven.

Wat was jouw wake-upcall?

Tijdens een reis in Indonesië zag ik overal afval liggen. Dat was voor mij confronterend. In Nederland spelen dat soort dingen zich meer buiten je zicht af, maar hier zag ik het gewoon voor mij liggen. De week van mijn terugkomst in Nederland werd Trump verkozen tot president en zag ik veel documentaires over klimaatverandering en hoe we er op dit moment voor staan. Ik was altijd al milieubewust, maar op dat moment ontstond echt een gevoel van urgentie. Ik wilde niet langer achter mijn bureau blijven zitten als online marketeer, maar onderdeel zijn van de mensen die dit probleem gaat oplossen. Een mooie quote van Obama beschrijft het goed:

“We are the first generation to feel the impact of climate change and the last generation that can do something about it.”

Welke stappen heb je toen ondernomen?

Ik heb mijn baan opgezegd en doe nu van alles om een steentje bij te dragen aan een duurzamere wereld. Ik ben onder andere een duurzaamheidsvlogger en ik heb met twee anderen The Next Normal opgericht. Dat is een netwerk voor duurzame ondernemers met inmiddels meer dan 250 leden. Ik heb daarnaast mijn trainers- en sprekerscertificaat gehaald over De verborgen impact, naar het boek van Babette Porcelijn over dit onderwerp. Zij heeft een groepje trainers en sprekers opgeleid om haar verhaal te kunnen vertellen. Zo kon ze zichzelf vrijmaken voor verder onderzoek en creëerde ze een groter bereik voor haar verhaal.

Wat heeft het boek De verborgen impact voor jou betekend?

Voor het lezen van het boek wist ik niet goed wat een groot verschil zou kunnen maken. Ik heb bijvoorbeeld een hele tijd water opgevangen in mijn gootsteen om daarmee mijn plantjes water te kunnen geven. Iets heel kleins, waarvan ik niet wist of het impact had. Ik kocht aan de andere kant nog wel spullen en ik nam het vliegtuig. Omdat ik me niet bewust was van de verborgen impact, richtte ik me alleen op de zichtbare impact.

Hoe is dat nu veranderd?

Ik vlieg in principe niet meer. Ik at al langer geen vlees, maar ik eet nu meestal ook veganistisch. Nieuwe spullen en kleding koop ik in principe ook niet meer. Voorheen was het moment dat ik mijn salaris kreeg, altijd het moment dat ik zin had om er iets van te kopen, omdat ik daar een blij gevoel van kreeg na weer een maand keihard werken. Nu heb ik zoveel plezier in wat ik doe, dat ik dat niet meer nodig heb. Vliegen heb ik lang niet willen opgeven. Pas toen ik door de Verborgen impact-tool werd geconfronteerd met de impact van mijn vlucht naar Colombia, veranderde dat. Ik zal niet zeggen dat ik daarom nooit meer zal vliegen, maar in principe zal ik dit niet meer doen. Ik vind Alldayeverydaisy.com daarom inspirerend. Zij en haar vriend maken een wereldreis zonder het vliegtuig. Het kan ook zonder.

Wat is de impact van onze spullen?

Spullen staan op nummer 1. Van de impact van spullen zit 86% in het produceren en vervoeren ervan. Die impact speelt zich af buiten ons blikveld en in andere landen. Vooral het produceren van elektronica heeft een grote impact. Er zit veel meer impact in het maken van een laptop dan in het energieverbruik ervan. Ik kies er daarom in principe voor om geen nieuwe spullen te kopen.

Ben je daardoor minimalistisch gaan leven?

Er zullen zeker mensen zijn die mijn huis leeg of minimalistisch zouden noemen, maar zo ervaar ik het zelf niet. Ik zou zo nog een ronde ontspullen kunnen doen en meer kunnen wegdoen. Omdat ik klein woon, zijn er al snel te veel spullen. Ik was daarom al langer bezig met ontspullen. Ik ben niet erg gehecht aan spullen. Het wegdoen van overbodige spullen geeft me juist een fijn gevoel. Ik koop natuurlijk nog wel eens wat, maar dat is dan tweedehands of voor consumptie zoals eten. Mijn laptop is bijvoorbeeld refurbished en ik heb een losse telefoon bij een simonly-abonnement. Ik hoef niet ieder jaar of iedere twee jaar een nieuwe telefoon.

Er is een collectieve mindset om spullen als wegwerpartikelen te behandelen. Ik doe in plaats daarvan zo lang mogelijk met mijn spullen.

Als iets kapot is, dan zal ik eerst kijken of ik het kan repareren. Als ik toch iets nodig heb, zal ik dat niet nieuw kopen. Ik zoek een andere oplossing. Ik kies bijvoorbeeld voor tweedehands of refurbished. Toen laatst mijn blender kapot ging, was het natuurlijk makkelijk geweest om gelijk een nieuwe te kopen. Maar dat komt niet eens meer in mij op. In plaats daarvan zocht ik op marktplaats.nl naar een vervanger. Binnen twee dagen had ik een gloednieuwe en luxe, maar tweedehands blender gevonden.

Duurzaam leven klinkt duur. Klopt dat?

Het is juist veel goedkoper. Geen overbodige spullen kopen is goedkoper. De kringloop is goedkoper. De gemiddelde Nederland geeft jaarlijks 2000 euro uit aan nieuwe spullen, maar ik besteed nu maar 200  tot 300 euro aan nieuwe spullen. De rest koop ik simpelweg niet of tweedehands. Mijn boodschappen zijn nu mijn grootste kostenpost. Ik geef met liefde meer geld uit aan biologisch en goed eten. Plantaardig, lokaal en in het seizoen eten is duurzaam en goedkoper.

Biologisch eten is duurder, maar veel gezonder. Ik vraag me dan af: moeten we wel goedkoper willen eten?

Hoe fanatiek ben jij in het plasticvrij leven?

Niet heel erg. Verpakkingen zijn pas slecht, als ze in het milieu terechtkomen. Dat moeten we dus voorkomen. Maar het gebruik van verpakkingen is niet altijd slecht. De impact van een product zit ook veel meer in de inhoud dan in de verpakking. De plastic verpakking van vlees draagt maar voor 1% bij aan de impact. Zelfs bij een komkommer is dat nog steeds maar 10%. Plastic beschermt de komkommer en voorkomt dat die beschadigt en daarom wordt weggegooid. Voedselverspilling tegengaan is belangrijker. Plastic verpakkingen kunnen daardoor juist een positief milieueffect hebben.

Waarom denk je dat afval toch zo veel aandacht krijgt?

Het is erg zichtbaar, zoals ook die afvalberg in Indonesië. Het belangrijkste is alleen dat afval niet in de natuur terecht komt. Onderwijs op dat gebied heeft meer impact dan in Nederland zero waste leven. De plastic soep in de oceanen komt voor 90% uit 10 grote rivieren, waarvan 8 in Azië. We kunnen ons dus beter daarop richten.

Als je hier thuis groener wil leven, dan hebben minder spullen kopen, plantaardig eten en het vliegtuig laten staan meer impact dan zero waste leven.

Wat is nog meer een makkelijke valkuil als je groener wilt leven?

Alles goed willen doen en stress krijgen van goed willen leven. Of met de verkeerde dingen bezig zijn, omdat je niet goed bekend met de impact. Mijn poging om geen water te verspillen is meer nice to have dan need to have. Een andere valkuil is om je omgeving te willen veranderen met je nieuwe kennis. Ik heb dat zelf misschien hoogstens een week gedaan, maar merkte dat het averechts werkte. Het was een vervelende manier om met mensen om te gaan. Ik focus me liever op het positieve. Alle duurzame stappen vind ik tof.

Wil je meer weten over Saskia? Volg haar op instagram of bekijk haar vlogs.

Bewaar deze blog op Pinterest om later te herlezen:

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven