Nathalie blogt op My Happy Footprint over haar zoektocht naar het minimaliseren van de voetafdruk die haar leven op de aarde achterlaat. Ze kwam in actie, nadat ze zich realiseerde dat onze aarde niet groot genoeg is om te voorzien in de voetprint die onder andere ons eten, drinken, wonen, energie, spullen, transport en vrije tijd achterlaten. Ik sprak met Nathalie over haar voetafdruk en haar passie voor duurzaamheid.
Hoe is jouw passie voor duurzaamheid aangewakkerd?
Dat was een footprinttest die ik in 2017 was. Ik dacht dat ik goed bezig was door te recyclen, de fiets te pakken en voor Greenchoice als energieleverancier te kiezen, maar mijn footprint bleek alsnog enorm te zijn. Als iedereen zou leven zoals ik deed, zouden we 3,5 aarde nodig. Ik schrok daarvan en ben gaan onderzoeken hoe dat toch kwam.
Ik ontdekte dat met name spullen een enorme grote voetafdruk achterlaten. Daar was ik me eerder niet van bewust.
Wat heb je vervolgens met dat nieuwe bewustzijn gedaan?
Ik heb mijn baan opgezegd! Als marketingmanager bij een tech bedrijf was mijn werk erop gericht mensen de nieuwe technische snufjes te laten kopen. Daar stond ik niet meer achter; ik wilde ook in mijn werk bijdragen aan de wereld die ik wilde creëren. Ik had op dat moment al tien jaar ervaring in de marketing en besloot mijn kennis en ervaring in te zetten voor bedrijven met een positieve impact. Ook kocht ik minder spullen en besloot ik in januari van dit jaar ook om geen nieuwe kleding meer te kopen.
Wat was voor jou de eyeopener om geen kleding meer te willen kopen?
Ik had de documentaire The True Cost gekeken over de impact van de kledingindustrie en besloot om daar zo min mogelijk aan bij te dragen. Het leven met een minimalistische garderobe gaat me eigenlijk vrij makkelijk af. Als ik een doel voor ogen heb – zoals een jaar lang geen kleding kopen – lukt het me vrij makkelijk om het niet te doen. Het helpt mij om concreet te zijn. Ik vind dat makkelijker dan ‘zo lang mogelijk’ of ‘zo min mogelijk’ kleding te kopen. Ook hielp het mij om me af te melden voor de nieuwsbrieven voor kledingwebsites, waardoor ik die kooptrigger weghaalde. Bovendien verlaag ik daarmee ook mijn energie-impact. Wist je dat als internet een land zou zijn, het de op vijf na grootste verbruiker van elektriciteit zou zijn?
Je hebt niet alleen besloten om geen kleding meer te kopen, maar je hebt je garderobe ook geminimaliseerd met jouw eigen ‘project 333’. Kan je daarover wat meer vertellen?
Ik heb 33 items gekozen om 3 maanden mee te doen. De rest van mijn kleding heb ik opgeborgen in een koffer, zodat het uit het zicht is. Ik heb daardoor nog maar één plank kleding. Dat overzicht en het elimineren van keuzes geeft me veel rust. Je hoort mensen vaak zeggen dat ze een kast vol kleding hebben zonder iets om aan te trekken. Dat gevoel had ik zelf ook, maar nu zie ik dat ik helemaal niet zoveel nodig heb. Ik ben mijn eerste collectie van 33 items begonnen op 15 mei, dus die zou ik tot 15 augustus moeten dragen. Maar omdat het nog zo lang mooi weer is gebleven, heb ik pas 1 oktober een nieuwe collectie gemaakt voor het koudere weer.
Wat is volgens jou de makkelijkste stap om duurzamer te leven?
Het makkelijkste is minderen. Het meest milieuvriendelijke product is het product dat je niet hebt gekocht.
Ieder product laat een voetafdruk achter. Ik koop daarom zo min mogelijk spullen en als ik iets koop, is dat meestal een duurzaam alternatief voor een product dat ik al had. Zoals mijn menstruatiecup ter vervanging van tampons en maanverband en mijn thermosfles om wegwerpbekers te vermijden. En verder probeer ik dus te minderen. Minder spullen, minder vlees, minder vliegtuig, minder grote huizen, minder warm in huis. Voor mijn gevoel heb ik maar kleine stapjes gemaakt, toch heb ik volgens de footprinttest mijn verbruik met 1,5 planeet terug weten te dringen.
Wat is jouw guilty pleasure? Wat wil je niet opgeven, ook al is de impact op de aarde erg groot?
Dat is vliegen. Mijn schoonfamilie en veel vrienden wonen in Argentinië. Een retourtje kost al 0,7 aarde, maar mijn vrienden en familie niet meer zien, is voor mijn geen optie. Ik hoop daarom erg op een schonere manier van vliegen voor de toekomst. Ik probeer verder het vliegtuig zoveel mogelijk te laten staan en te kiezen voor een vakantie in Europa zonder vliegtuig.
Jij gebruikt nog steeds meer aardes dan onze planeet aankan, terwijl je zo goed bezig ben. Maakt dat je niet moedeloos?
Soms maakt dat wel moedeloos. Ik heb mijn verbruik met 1,5 planeet gereduceerd, maar het blijft te veel. Ik schrik er ook soms van hoe in mijn prullenbakje voor plastic toch nog zoveel kan eindigen. Ook al koop ik mijn groente verpakkingsvrij op de markt en maak ik dingen als wraps, pizzabodems, broodjes en lasagnebladen zelf. Ik doe toch zo mijn best? Ook loop ik soms door het centrum en zie ik al die winkelende mensen spullen kopen. Wat heeft mijn handelen dan voor impact? Maar niks doen is gewoon geen optie voor mij. Ik heb op zo’n dipmoment laatst een lijst gemaakt van alles wat ik wel doe. Er zijn vast wel een miljoen andere mensen die diezelfde dingen doen voor de wereld. Wat een impact hebben wij dan samen!
Inmiddels inspireer je sinds een paar maanden met jouw blog ook andere mensen om duurzamer te leven. En je hebt daarmee ook een lijst in de Viva 400 gekregen!
Ik vind het een eer dat ik binnen een jaar al word gezien als iemand die invloed heeft en goede dingen doet. Maar wat mij betreft zou er een Viva 1000-lijst mogen komen, want er zijn zoveel mensen goed bezig die het niet uitdragen of laten zien. Ik wilde met mijn blog in de eerste plaats voor mezelf alles opschrijven en vastleggen, maar al bereik ik maar één iemand met dat verhaal, dan vind ik dat al een mooie impact. Het gaat mij niet om de credits of erkenning. Ik maak me oprecht zorgen om de aarde. Mijn aardrijkskundeleraar zei ooit iets wat ik altijd heb onthouden:
We hebben de aarde niet geërfd van onze ouders, maar te leen van onze kinderen. We moeten er daarom zuinig mee omgaan.
Wie was jouw belangrijkste inspiratie op jouw zoektocht naar een duurzamer leven?
Ik lees bijvoorbeeld de blog van Linda van zaailingen.com, zerowastehome.com van Bea Johnson over het minimaliseren van plastic en afval en ik volg Saskia Mulder op haar instagram The Social Reporter. Het boek Verborgen impact van Babette Porcelijn kan ik iedereen aanraden. Ik kijk daarnaast graag documentaires op Netflix. Ik noemde al The True Cost over de impact van de mode-industrie, maar ik keek ook Minimalism over minimalisme en consuminderen, A Plastic Ocean over al het plastic in de oceanen en Before the flood met Leonardo DiCaprio als speciaal ambassadeur van de VN. Een scène uit die laatste documentaire is me erg bijgebleven. DiCaprio bezoekt een klimaatactiviste in India en probeert haar ervan te overtuigen dat India moet overgaan op schone energie. Waarop zij terugkaatst dat hij niet met zijn mooie praatjes moet aankomen in ontwikkelingslanden, maar eens moet kijken naar de overconsumptie in zijn thuisland. Dat is voor mij zo typerend:
Een beter milieu begint bij jezelf. Kijk eerst naar wat je zelf kan doen om bij te dragen aan een betere wereld.
Wil je meer weten over Nathalie? Volg haar op instagram of lees haar blog.
