Tidy Minds Interview | Manon manonloveslife.nl

Manon: “Ik heb totaal geen behoefte meer om nieuwe kleding of spullen te kopen.”

De onderwerpen minimalisme en duurzaamheid lijken vooral millennials bezig te houden. Volgens eco blogger Manon van manonloveslife.nl is juist bij haar generatie van vijftigers nog veel winst te behalen als het gaat om bewustwording. Dagelijks post ze op instagram en andere social media over haar groene leven en inspireert ze inmiddels honderden volgers op het gebied van duurzaamheid. Ik sprak met Manon over haar groene hart en hoe ze dat combineert met haar werk en de feestdagen.

Tidy Minds Interview | Manon manonloveslife.nl
Foto: Vincent Boon

Je bent erg actief op social media. Wat hoop je met jouw sociale kanalen te bereiken?

Ik ben zelf 50+ en ik merk dat in die generatie weinig bewustzijn is van de milieuproblematiek. In mijn generatie is iemand hoogstens vegetariër vanwege het dierenleed, maar niet vanwege de impact van de vleesindustrie. Ons doel was altijd om na ons afstuderen zo snel mogelijk zo veel mogelijk geld te verdienen. Er was weinig tijd voor bewustzijn. Ik hoop via social media wat bewustzijn mee te geven en ik raak zelf geïnspireerd door anderen.

Hoe is dat bewustzijn bij jou ontstaan?

Ik ben al ruim dertig jaar vegetariër, maar net als mijn generatiegenoten vanwege het dierenleed. Ik las overigens deze week dat maar 5% van de Nederlanders vegetarisch eet. Daar schrik ik echt van! Bij mij is het balletje gaan rollen, nadat ik de documentaire Before the flood zag. Ik vroeg me af wat we onze wereld allemaal aandoen. Ik stopte meteen met kleding kopen. Mijn kast puilde uit. Ik deed weg wat overbodig was en gebruikte de opbrengst om ‘nieuwe’ tweedehands kleding te kopen. Ik nam me toen voor om tot mijn vijftigste te doen met de kleding die ik had. Pas daarna zou ik weer wat nieuws kopen.

En hoe is je dat afgegaan?

Inmiddels doe ik al twee jaar met mijn garderobe en koop ik zelden kleding. Als ik al kleding koop, is het ook tweedehands. Ik ben er inmiddels aan gewend.

Ik heb helemaal niet de behoefte om nu wel nieuwe kleding te kopen. Het is zo fijn om niet met nieuwe kleding en spullen bezig te zijn!

Ik word nu bijna misselijk van de uitverkoop of iets als Black Friday. Ook als ik in het winkelcentrum al die mensen met hun tassen vol nieuwe aankopen zie, vind ik dat zo erg. Ik probeer het goede voorbeeld te geven zonder opdringerig te zijn en zonder anderen te veroordelen. Dat is mijn grootste worsteling.

Wat is jouw grootste zonde?

Ik heb altijd dikke auto’s gereden en ik heb nog steeds een oude, luxe auto. Van de status van zo’n auto kan ik nu wel afstand doen, maar een echt duurzaam en betaalbaar alternatief is lastig. Ik vind het overigens heerlijk om van het openbaar vervoer gebruik te maken. Ik zit nu in de trein vanuit Zutphen. Twee uur lang de tijd om wat te lezen of gewoon rustig naar buiten te kijken. Daar heb je in de auto geen tijd voor. Het leven wordt mooier als je afstand neemt van spullen en luxe zaken! Maar ik heb de auto toch ook nodig om bij het station te komen. Ik woon in een uithoek. En ik moet ook nog rekening houden met mijn gezin dat nog geen afstand kan doen van de auto. Ik heb me verdiept in schonere auto’s. Een nieuwe electrische auto aanschaffen betekent weer dat er een nieuwe auto wordt geproduceerd om mijn huidige vervolgens af te danken. Een tweedehands schonere auto zou ideaal zijn, maar er is veel onduidelijkheid over de levensduur van batterijen. Dit zijn ingewikkelde keuzes.

Hoe duurzaam ben je?

Ik zit volgens de tool van De verborgen impact op bijna twee aardes. Gemiddeld leven we in Nederland alof we 3,6 aardes hebben. Ondanks mijn bewustzijn gebruik ik er ook nog twee door mijn auto en omdat ik in een groot huis woon. Het is zelfs zo dat ik naar bijna 5 aardes ga als ik de reis naar Colombia die ik met mijn gezin maakte, mee reken. Zelfs als veganist en vintageshopper. Vliegen en auto rijden hebben een enorme impact. Ik wil graag terug naar een aarde en hoop dat dat dit de komende jaren lukt zonder te vliegen en nog meer gebruik te maken van het openbaar vervoer. Ik merk gelukkig ook een soort olievlekwerking. Ik praat, blog en post veel over duurzaamheid en creëer daarmee ook bewustzijn. Een kennis vertelde me laatst door mij vegetariër te zijn geworden. En een vriendin vroeg me op haar verjaardag een presentatie over duurzaamheid en De verborgen impact te houden. Zo leuk!

Al inspireer ik elke maand één iemand, dan is dat zo mooi.

Kan je jouw passie voor duurzaamheid ook kwijt in je werk?

Ik ben bestuurder van een grote huisartsenorganisatie. Ik kan daar ook veel betekenen. Misschien wel meer dan bij mijn eigen generatie in mijn sociale omgeving. Ik ben ook de ambassadeur voor de huisartsenbranche bij de Green Deal Zorg, een initiatief van de overheid om duurzame initiatieven in de zorg te stimuleren. Dat kan ik gebruiken om reuring te veroorzaken binnen die branche. Ik geef ook workshops aan huisartsen.

Hoe krijg je huisartsen groen?

Alleen al het gebouw van de praktijk of het gezondheidscentrum kan duurzamer. Groene energie, ledlampen, zonnepanelen. Uitzicht op groen is goed voor de omgeving en voor de patiënten. Ook op het scheiden van afval is veel te winnen in de zorg. In de haast wordt er niet goed gescheiden. Er zijn zelfs huisartsenpraktijken met duurzame bedrijfskleding. En veel huisartsen zijn overgestapt op de fiets, deelauto of elektrische visiteauto!

De huisarts heeft een voorbeeldfunctie, heeft aanzien en krijgt veel respect. Als hij duurzaamheid uitstraalt, kan hij veel anderen inspireren.

Hoe ga je om met iets als de feestdagen? Hoe heb je die verduurzaamd?

Ik heb geen nieuwe kerstspulletjes gekocht, behalve een paar redelijk duurzame cadeautjes voor mijn kinderen. Ik wilde graag een veganistisch kerstdiner, maar dat ging mijn familie wat te ver, ik ben de enige vegan. Daarom heb ik afgesproken dat we vegetarisch eten met kerst. Gewoon met de familie thuis zitten bij onze kunstkerstboom met ledlichtjes en een fijne wandeling in de duinen, is ook best duurzaam.

Geen nieuwe kerstoutfit gekocht dus?

Nee, zeker niet. Ik wen aan niks kopen, ik wil het niet meer. Ik heb bijna een antipathie ontwikkeld tegen alles wat te maken heeft met kopen en bezit. Eerder dacht ik daarover: wat doen we de aarde aan? Maar nu vraag ik me ook af wat we onszelf aandoen. Worden we van kopen echt gelukkig?

Wil je meer weten over Manon? Volg haar op instagram of bekijk haar blog.

Bewaar deze blog op Pinterest om later te herlezen:

Gerelateerde berichten

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven