Marlous deelt op haar blog Minimalist Millennial (update: Marlous is haar blog inmiddels gestopt) haar struggles en zoektocht sinds haar ‘quarterlife crisis’. Haar focus ligt nu op minimalisme, persoonlijke ontwikkeling en duurzaamheid. Haar passie voor duurzaamheid heeft haar zelfs een mooie plek in de Duurzame Jonge Top 100 van 2018 opgeleverd. Ik sprak uitgebreid met Marlous over minimalisme, haar e-mailbeleid en duurzaamheid.
Op je blog las ik dat een breakdown voor jou de aanleiding was voor een zoektocht naar geluk en dat je tijdens die zoektocht bij het minimalisme uitkwam. Hoe is dat zo gegaan?
Ik had een topbaan waar ik lang voor had gestudeerd en naar toe had gewerkt. Ik had een fijn huis, vrienden en werd op professioneel gebied een ‘high potential’ genoemd. Ik had alles voor elkaar, waarom was ik dan niet gelukkig? Ik had geen rust. Ik was nooit tevreden. Als ik iets had bereikt, was er altijd wel weer iets anders wat ik moest volbrengen. Een vriendin zei me toen:
Als je doet wat je altijd deed, ga je ook krijgen wat je altijd kreeg.
Ik besloot me daarom te focussen op het tegenovergestelde van ‘meer’. Ik las me in over ‘minder’ en kwam zo uit bij de documentaire van The Minimalists op Netflix. Dat ging over mij! Het was echt mijn eye opener en zette me op het pad van minimalisme.
Wat waren jouw eerste stappen om te minimaliseren?
Ik begon met spullen. Want een vriendschap of iets wat je tijd verspilt ‘wegdoen’, hoe doe je dat? Spullen die je niet meer wil hebben, doe je gewoon in een vuilniszak. Dat leek me het meest concreet en makkelijker. Ik deed The Minimalist Game: op dag 1 doe je één item weg, op dag 2 doe je twee items weg, totdat je op dag 30 dertig items wegdoet. De eerste dagen waren supersimpel. Ik was best een rommelig type, dus ik had genoeg rommeltjes om weg te doen. Daarna werd het lastiger. Wat kon er weg? Wat had ik nou echt nodig? Het was nog nieuw voor me en ik vond in eerste instantie van veel dingen dat ik ze moest houden. Ik had er ooit veel voor betaald, misschien had ik het ooit nog nodig..
Toen ik een aantal maanden later nog een keer The Minimalist Game deed, ging dat veel makkelijker. Ik stond door de eerste keer meer open voor het wegdoen van overbodige spullen.
Ik had geleerd om met een andere bril naar mijn huis te kijken. Draagt het wat bij, heeft het nut, vind ik het mooi?
Lukte het daarna om het minimalisme ook op andere vlakken toe te passen? Was het ontspullen een opstapje naar verder minimaliseren?
Ja, dat was het. Minder spullen geeft rust. Het is een pragmatische manier om erachter te komen wat wel en niet bij je past. Maar minimalisme gaat voor mij niet om een overvloed aan spullen terugdringen, maar om kiezen voor wat ik belangrijk vind. Ik wilde loskomen van mijn eindeloze verlangen naar meer. Vanwege mijn flexibele baan had ik gelukkig alle ruimte om daarin mijn draai te vinden. Ik kon mij bijvoorbeeld meer richten op projecten die ik het leukste vond en mijn werkwijze aanpaste. En ik ben gestopt met e-mail!
Stoppen met e-mail, vertel?
Ik werd me meer bewust van hoe mijn leven en dagen eruit zien. Waaraan besteed ik mijn tijd en is dat zinvol? Ik begon met een digital detox. Ik installeerde een app op mijn telefoon om meer inzicht te krijgen in de tijd op mijn telefoon, verwijderde mijn profiel op Facebook, stapte uit whatsappgroepen en zette al mijn pusberichten uit. Ik ging veel bewuster om met mijn telefoon; het is nu geen automatisme meer. Maar terwijl ik de schermtijd op mijn telefoon verminderde, was ik op mijn werk dagelijks uren nog steeds met mijn mail bezig. Het duurde dagelijks een paar uur om alle mailtjes weg te werken, waarna ik pas echt aan het werk kon. Dat moest anders. Ik probeerde eerst om minder gebruik van e-mail te maken, maar dat had voor mij weinig effect. Ik las toen het boek We quit mails van Kim Spinder. Haar tips waren voor mij de stimulans om als experiment voor een maand te stoppen met e-mail.
Dat moet vast een nieuw zijn geweest op je werk. Hoe reageerden je collega’s daarop?
Ik werk op een innovatieafdeling, dus met mensen die wel openstaan voor dit soort experimenten. Ik heb het met mijn collega’s besproken en ze begrepen het eigenlijk wel. Tijdens een teamoverleg heb ik een presentatie gegeven waarin ik uitlegde waarom ik dit ging doen. Ik heb vervolgens een autoreply ingesteld voor collega’s buiten mijn team, waarin ik uitlegde waarom ik niet meer mail en dat ik iedere maandagochtend even mijn mail zou checken, maar vervolgens altijd face to face of telefonisch bij hen op een mail terug zou komen. Dat was wel lastig in het begin, hoor!
Ik deed dit vanuit mijn behoefte, maar maakte ik het anderen niet te moeilijk? Legde ik hiermee mijn problemen niet bij hen neer?
Gelukkig reageerde iedereen superpositief en was het experiment een succes. Mijn collega’s liepen hierdoor zelf bij mij langs of belden me, omdat ze wisten dat ik dat uiteindelijk toch zou doen. Ze zijn zelf ook veel minder gaan mailen! Binnenkort geven we binnen het bedrijf een prestatie over hoe we nu binnen het team met mail omgaan en wat het positieve effect is op onze efficiëntie.
Op je blog en instagram deel je ook veel over duurzaamheid. Hoe hangt dat voor jou samen met minimalisme?
Duurzaamheid is altijd een grote interesse geweest, vandaar ook mijn baan in de energiesector. Ik had dit alleen nog niet gekoppeld aan spullen, tot ik het boek Verborgen impact van Babette Porcelijn las. Zij laat zien dat niet alleen moet worden gekeken naar het energieverbruik van bijvoorbeeld een laptop, maar ook naar de energie die nodig was om die laptop te maken. Uit haar onderzoek blijkt dat spullen de meeste impact hebben, nog meer dan vlees eten of vliegen. Ik kijk hierdoor ook anders naar spullen.
Ik zie nu hoe slecht trends zijn voor onze wereld. Spullen verliezen hierdoor zo snel hun waarde.
Minimalisme kan bijdragen aan een duurzamer wereld, omdat minimalisten minder kopen en kritischer nadenken over een nieuwe aankoop. Ik koop nu alleen nog iets nieuws, als ik het echt heel graag wil en weet dat ik het lang zal blijven gebruiken. Mijn kleding is minder ‘hip’ en juist meer basic en klassiek. Ik ben minder gevoelig voor trends.
Die instelling heeft je een mooie vermelding in de Duurzame Jonge Top 100 opgeleverd. Wat tof!
Ja, ik voelde me echt vereerd. Ik mocht laatst ook spreken bij TedX, ook al zo’n grote eer! Dat was superspannend, maar als ik al één persoon in het publiek heb kunnen inspireren, dan ben ik een gelukkig mens. Ik vind het mooi als ik mensen kan inspireren de wereld een klein beetje duurzamer te maken. Ik ben geen geitenwollensok en heb best een corporate baan; duurzaamheid is niet iets van suffe mensen of hipsters. Ik denk dat ik duurzaamheid toegankelijk kan maken. Hoe ik dat ga doen, heb ik nog niet concreet uitgedacht. Maar dat hoeft ook niet zo nodig. Wat ik nu doe, vind ik al erg mooi. Mooi eigenlijk hoe ik daar nu tevreden mee kan zijn en niet die eindeloze honger naar meer voel!
Wil je meer weten over Marlous van der Veen? Volg haar op instagram, lees haar blog (update: Marlous is haar blog gestopt) of bekijk haar Ted-talk.
